Στη σημερινή εποχή η πολυπλοκότητα είναι το γενικότερο χαρακτηριστικό που διέπει τη σχεδιαστική διεργασία, αλλά και γενικότερα τα συστήματα σχεδίασης,  τόσο όσον αφορά τους ρόλους τους ως συστήματα που σχεδιάζονται, αλλά επίσης σημαντικά, και ως συστήματα που σχεδιάζουν. Η ολοένα και πιο προφανής αύξηση της πολυπλοκότητας των συστημάτων και των οργανώσεων που μας περιβάλλουν επηρεάζει ποικιλοτρόπως τον προσδιορισμό και τη δημιουργία των νέων προϊόντων και συστημάτων. Ως εκ τούτου, η διερεύνηση της ανάδυσης και εξέλιξης των διαφόρων μορφών πολυπλοκότητας όπως αυτές απαντώνται στον φυσικό, κοινωνικο-τεχνικό, και τεχνητό μας κόσμο είναι θεμελιώδης για την κατανόηση της σχεδιαστικής διεργασίας και των κατάλληλων παρεμβάσεων στις αντίστοιχες οργανώσεις γενικότερα, και τη σχεδίαση πολύπλοκων υπηρεσιών και συστημάτων, ειδικότερα. Πιο συγκεκριμένα, η κατανόηση και σχεδίαση πολύπλοκων συστημάτων και υπηρεσιών απαιτεί την απόκτηση οριζόντιας, ολιστικά και συστημικά αναλυτικής και συνάμα συνθετικής γνωστικής πλατφόρμας.

Το γεγονός αυτό οδηγεί στην τρίτη κατεύθυνση η οποία, εκτός των άλλων, κατευθύνει την ομογενοποίηση της γνώσης που απαιτεί η διαχείριση του κύκλου ζωής της σχεδίασης. Θεωρίες, μεθοδολογίες, και διαδικασίες διερεύνησης, σύλληψης, κατανόησης, ανάλυσης, και σχεδίασης παρεμβάσεων στα πολύπλοκα συστήματα και την σχεδίαση υπηρεσιών ‘μεταφέρονται’ και ‘παραδίδονται’ στους φοιτητές για την αντιμετώπιση των γενικών ερωτήσεων του ‘τι, πώς, πότε, γιατί, για ποιόν σχεδιάζω’, αλλά και με ποιόν τρόπο διαχειρίζομαι τη σχεδίαση υπηρεσιών και συστημάτων σε όλα τα επίπεδα της οργανωσιακής τους πολυπλοκότητας.