Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
x
Υπεύθυνος Μαθήματος: Θωμάς Σπύρου
Συν-Διδάσκουσα: Τζένη Δαρζέντα
Κωδικός Μαθήματος: 9012
Διδακτικές Μονάδες: 3
Μονάδες ECTS: 4
Είδος: Ελεύθερης Επιλογής (ΕΕ)
Κατεύθυνση: Σχεδίαση Υπηρεσιών
Εξάμηνο: 08 (Εαρινό)
Ώρες: 3 ώρες θεωρία

Το μάθημα ασχολείται με την σχεδίαση για αειφόρια. Ζούμε σε μια εποχή που οι περιβαλλοντικές πιέσεις ενισχύουν την ανάγκη υπέρβασης των κοινωνικών και οικονομικών μοντέλων που αποτελούν την γενεσιουργό αίτια της υφιστάμενη κατάστασης. Η σχεδίαση παίζει βασικό ρολό στην δημιουργία αυτών των φαινομένων, αλλά ταυτόχρονα έχει την δυναμική να αποτελέσει εφαλτήριο για την μετάβαση προς την αειφόρο κοινωνία. Στα πλαίσια του μαθήματος οι φοιτητές θα έρθουν σε επαφή με διαφορετικές προσεγγίσεις της σχεδίασης για αειφόρια και θα πραγματοποιηθεί η γεφύρωση ανάμεσα σε αυτές τις μεθοδολογίες και άλλες αναδυόμενες εκφάνσεις τις σχεδίασης όπως η σχεδίαση υπηρεσιών και η ανοιχτή σχεδίαση (open design).

Το μάθημα ασχολείται με την σχεδίαση για αειφορία. Λαμβάνει υπόψη τις ειδικές συνθήκες της εποχής όπου οι περιβαλλοντικές πιέσεις ενισχύουν ως γενεσιουργό αιτία την ανάγκη υπέρβασης των κοινωνικών και οικονομικών μοντέλων της τρέχουσας κατάστασης. Η σχεδίαση θεωρείται πλέον ότι διαδραματίζει βασικό ρολό στη δημιουργία αυτών των φαινομένων, αλλά ταυτόχρονά έχει τη δυναμική να αποτελέσει εφαλτήριο για την μετάβαση προς την αειφόρο κοινωνία. Στο πλαίσιο του μαθήματος οι φοιτητές έρχονται σε επαφή με διαφορετικές θεωρητικές και εφαρμόσιμες προσεγγίσεις της σχεδίασης για αειφορία και διαπραγματεύεται και συνειδητοποιεί τις διάφορες μορφές γεφύρωσης ανάμεσα σε αυτές τις μεθοδολογίες και άλλες αναδυόμενες εκφάνσεις της σχεδίασης όπως η σχεδίαση υπηρεσιών και η ανοιχτή σχεδίαση (open design).

Εξοικείωση σε διαφορετικές μεθοδολογίες σχεδίασης για αειφορία και του υποβάθρου τους. Κατανόηση των διαφορών ανάμεσα στις οικο-μοντερνιστικές και ριζοσπαστικές προσεγγίσεις της σχεδίασης για αειφόρα. Χρήση της «τετραπλής τελικής γραμμής» (quadruple bottom line) ως εργαλείο ανάλυσης του προβληματικού χώρου και του χώρου λύσεων αλλά και ως βάση για την αξιολόγηση των παραγώγων της σχεδιαστικής διεργασίας Κατανόηση των δομικών αρχών της αειφόριας (structural principles of sustainability) και υιοθέτηση τους ως βάση σύγκρισης ανάμεσα σε διαφορετικές προσεγγίσεις και περιπτώσεις (case studies).

 

Είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τη γνώση και την κατανόηση που απέκτησαν με τρόπο που δείχνει επαγγελματική προσέγγιση της εργασίας ή του επαγγέλματός τους και διαθέτουν ικανότητες που κατά κανόνα αποδεικνύονται με την ανάπτυξη και υποστήριξη επιχειρημάτων και την επίλυση προβλημάτων στο πλαίσιο του γνωστικού τους πεδίου.

  • Έχουν την ικανότητα να συγκεντρώνουν και να ερμηνεύουν συναφή στοιχεία) για να διαμορφώνουν κρίσεις που περιλαμβάνουν προβληματισμό σε συναφή κοινωνικά, επιστημονικά ή ηθικά ζητήματα.
  • Έχουν αναπτύξει εκείνες τις δεξιότητες απόκτησης γνώσεων, που τους χρειάζονται για να συνεχίσουν σε περαιτέρω σπουδές με μεγάλο βαθμό αυτονομίας.
  • Fry, T. (2009). Design futuring. Oxford: Berg. Fuad-Luke, A. (2009). Design activism. London: Earthscan.
  • Papanek, V. (1972). Design for the real world. New York: Pantheon Books.
  • Shedroff, N. and Lovins, L. (2009). Design is the problem. Brooklyn, N.Y.: Rosenfeld Media.
  • Walker, S. (2017). Design for Life. Abingdon, Oxon: Earthscan.

 

Συναφή επιστημονικά περιοδικά

  • The Journal of Cleaner Production
  • Design Issues
  • Design Studies
  • Sustainability — Open Access Journal