Tο μάθημα παρέχει προηγμένες γνώσεις και μεθόδους για αλληλεπίδραση με τους διαφορετικούς χρήστες των υπηρεσιών και την εμπλοκή σε μια διαδικασία παρατήρησης, συν-σχεδίασης και συμμετοχής. Η χρήση διαφορετικών μεθόδων και τεχνικών προτυποποίησης και η προσαρμογή τους σε συγκεκριμένα σχεδιαστικά προτζεκτ οδηγεί σε καλύτερη κατανόηση και τεκμηρίωση στα αρχικά στάδια της σχεδίασης και σε ενισχυμένη συμμετοχή των χρηστών στην ερμηνεία των αναγκών τους σε όλα τα επίπεδα της υπηρεσίας.
Η σχεδίαση υπηρεσιών γενικά και η κοινωνική καινοτομία ειδικά βασίζονται στον συνδυασμό αναμεσά στο διάχυτο σχεδιαστικό δυναμικό που κατέχει κάθε άνθρωπος και το εξειδικευμένο σχεδιαστικό δυναμικό που κατέχουν οι επαγγελματίες σχεδιαστές. Έτσι ο ρόλος του σχεδιαστή μετατοπίζεται από το να σχεδιάζει στο να διευκολύνει τις δημιουργικές κοινότητες να πετυχαίνουν τους στόχους τους, ενισχύοντας έτσι και την διάχυτη σχεδιαστική ικανότητα τους. Για τα επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι απαραίτητη η υιοθέτηση εργαλείων από τους τομείς της συμμετοχικής και της ανοιχτής σχεδίασης.
Το μάθημα εισάγει τους φοιτητές/φοιτήτριες στην έννοια της συμμετοχικής προτυποποίησης. Στη συνέχεια επικεντρώνεται και αναλύει την έννοια των probes, toolkits και prototypes και τη γενικότερη υιοθέτηση της προτυποποίησης ως βασικό χαρακτηριστικό της σχεδίασης. Οι φοιτητές και φοιτήτριες θα μάθουν πώς να χρησιμοποιούν αφηγηματικές τεχνικές, τεχνικές οπτικοποίησης και τεχνικές πολυτροπικής (multimodal) προτυποποίησης χαμηλής πιστότητας. Μέσα από τα λειτουργικά πρωτότυπα θα μάθουν πως να επικοινωνήσουν την παραγόμενη αξία, τη φύση και τα χαρακτηριστικά του σχεδιαστικού προτζεκτ τους και πως να υποστηρίξουν την περαιτέρω συμμετοχή των χρηστών με εξειδικευμένες γνώσεις σχετικές με τις πιο σύνθετες πτυχές της υπηρεσίας.
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες μέσα από το «Συμμετοχική Σχεδίαση και Προτυποποίηση Υπηρεσιών» θα είναι σε θέση να:
- Eπιλέγουν τις κατάλληλες τεχνικές προτυποποίησης δεδομένου του σταδίου και της φύσης του σχεδιαστικού προτζεκτ.
- Σχεδιάζουν και να πραγματοποιούν συν-σχεδιαστικές συνεδρίες στο πλαίσια σχεδιαστικών προτζεκτ.
- Κατασκευάζουν λειτουργικά πρωτότυπα για την τεκμηρίωση και επικύρωση σχεδιαστικών ιδεών και για την πραγματοποίηση έρευνας χρήστη.
- Εξάγουν σχεδιαστική ανατροφοδότηση ικανή να καθοδηγήσει τον επόμενο σχεδιαστικό κύκλο μέσα από συμμετοχική αξιολόγηση.
Stickdorn, M., Hormess, M. E., Lawrence, A., & Schneider, J. (2018). This is service design doing: applying service design thinking in the real world. " O'Reilly Media, Inc..
Sanders, L. (2012). Convivial Toolbox: Generative Research for the Front End of Design BIS Publishers, Amsterdam
Sanders, E. B. N., & Stappers, P. J. (2014). Probes, toolkits and prototypes: three approaches to making in codesigning. CoDesign, 10(1), 5-14.
Gaver, B., Dunne, T., & Pacenti, E. (1999). Design: cultural probes. interactions, 6(1), 21-29.
Redström, Johan. Making design theory. MIT Press, 2017.\
Manzini, E. (2015). Design, when everybody designs: An introduction to design for social innovation. MIT press.
Ehn, Pelle, Elisabet M. Nilsson, and Richard Topgaard (eds.). (2014). Making Futures: Marginal Notes on Innovation, Design, and Democracy. MIT Press. (340 p)
Jönsson, L., & Lenskjold, T. U. (2015). Stakes at the edge of participation: where words and things are the entirely serious title of a problem.Nordes,1(6)
Light, A., & Akama, Y. (2018). The nature of ‘obligation’ in doing design with communities: Participation, politics and care. Tricky Design:The Ethics of Things, 131.
Simonsen, Jesper and Robertson, Toni (eds.) (2013). International Handbook of Participatory Design. Routledge. (280 p)
Reitsma, L., Wessman, S., & Önnevall, E. (2017). ‘I Believe in That Version of the Future’. Cli-Fi and Design Fictions as Dialogical Frameworks for Expert Engagements.The Design Journal,
Kimmerer, R. W. (2013). Braiding sweetgrass: Indigenous wisdom, scientific knowledge and the teachings of plants. Milkweed Editions.