Στο μάθημα αυτό επιχειρείται η εντατική εξάσκηση στις βασικές τεχνικές οπτικοακουστικής και διαδραστικής αφήγησης που οριοθετούνται από τη συγγραφή σεναρίου και τη μικροσκηνοθετική (στήσιμο πλάνου) και μακροσκηνοθετική (μοντάζ) προσέγγιση της κατασκευής ενός οπτικοακουστικού έργου, καθώς και στις τεχνικές προσαρμογής των οριζόμενων εικονικών κόσμων σε διαδραστικά αφηγήματα. Μεγάλη σημασία δίνεται εκτός από την θεωρητική κατάρτιση στις ανωτέρω έννοιες και στην εφαρμογή των τεχνικών αυτών στη διάρκεια υποχρεωτικών εργαστηρίων.
Στο μάθημα αυτό επιχειρείται η εντατική εξάσκηση στις βασικές τεχνικές οπτικοακουστικής και διαδραστικής αφήγησης που υιοθετούνται στη δημιουργία εικονικών κόσμων μυθοπλασίας, οι οποίοι προορίζονται να υλοποιηθούν σε πολλαπλά μέσα (διαμεσική αφήγηση).
Θεματικές ενότητες
- Αφηγηματικές τεχνικές: Δίνεται συνοπτικά το χρονικό των αφηγηματικών τεχνικών που εφευρέθηκαν από την αρχαιότητα έως και την ψηφιακή εποχή μας. Κατηγοριοποιούνται όλες οι έννοιες της αφήγησης που χρησιμοποιούνται και σήμερα, άσχετα από το πότε πρωτοπαρουσιάστηκαν στην ιστορία των πολιτισμών.
- Δημιουργία ψηφιακών κόσμων: Δίνεται έμφαση στις τεχνικές δημιουργίας επινοημένων κόσμων που μπορούν να αναπαρασταθούν σε πολλαπλά ψηφιακά μέσα (transmedia storytelling). Επιχειρείται η κατανόηση των διαφορών στη δημιουργική διεργασία που επιβάλλει η νέα ψηφιακή πραγματικότητα, ιδιαίτερα η ανάγκη προσέγγισης της με βάση τις μεθοδολογίες σχεδίασης.
- Σχεδίαση οπτικοακουστικών έργων: Δίνονται τα βασικά στάδια δημιουργίας σχεδιαστικών κειμένων για οπτικοακουστικά έργα και αναλύονται τα παραδοτέα κάθε σταδίου της σχεδιαστικής διαδικασίας.
- Στοιχεία οπτικοακουστικής αφήγησης: Αναλύονται οι έννοιες του θέματος, της πλοκής, της ιστορίας και του σεναρίου με βάση την κινηματογραφική θεωρία και πρακτική.
- Σχεδίαση χαρακτήρων: Αναδεικνύεται ο κεντρικός ρόλος των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων στα έργα μυθοπλασίας και παρουσιάζονται σύγχρονες σχεδιαστικές μέθοδοι για την υλοποίηση της σχεδίασης χαρακτήρων.
- Στοιχεία σκηνοθετικής θεωρίας: Παρουσιάζονται οι κανόνες για τη σκηνοθεσία οπτικοακουστικών έργων, τόσο σε μικροσκηνοθετικό (στήσιμο πλάνου, κατανομή ισχυρών στοιχείων στην οθόνη) όσο και σε μακροσκηνοθετικό επίπεδο (οπτική αφήγηση, μοντάζ, σημεία στίξης).
- Σχεδίαση διαδραστικών έργων: Αναλύονται τα περιεχόμενα του σχεδιαστικού κειμένου για υλοποίηση διαδραστικών έργων (περιεχόμενο και δομή περιεχομένου, εικαστική προσέγγιση, περιβάλλον αλληλεπίδρασης, εμπειρία χρήστη, τεχνική περιγραφή, στρατηγική προώθησης).
- Οδηγίες διαμεσικής σχεδίασης: Δίνονται θεωρητικά και αναλυτικά στοιχεία για τη σχεδίαση διαμεσικών εφαρμογών, οι οποίες στηρίζονται εξαρχής στο ίδιο ψηφιακό περιεχόμενο.
- Διαμεσική προσαρμογή περιεχομένου: Επιχειρείται η κατανόηση μεθόδων προσαρμογής ψηφιακού περιεχομένου που είχε σχεδιαστεί αρχικά για γραμμικό μέσο (π.χ. οπτικοακουστικό έργο) σε μη γραμμικό μέσο (π.χ. παιχνίδι Η/Υ) μέσα από μελέτες περίπτωσης.
Στο μάθημα αυτό επιχειρείται η εντατική εξάσκηση στις βασικές τεχνικές οπτικοακουστικής και διαδραστικής αφήγησης που οριοθετούνται από τη συγγραφή σεναρίου και τη μικροσκηνοθετική (στήσιμο πλάνου) και μακροσκηνοθετική (μοντάζ) προσέγγιση της κατασκευής ενός οπτικοακουστικού έργου, καθώς και στις τεχνικές προσαρμογής των οριζόμενων εικονικών κόσμων σε διαδραστικά αφηγήματα. Μεγάλη σημασία δίνεται εκτός από την θεωρητική κατάρτιση στις ανωτέρω έννοιες και στην εφαρμογή των τεχνικών αυτών στη διάρκεια υποχρεωτικών εργαστηρίων.
Κατά την διάρκεια του εργαστηριακού μαθήματος δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στις πρακτικές, μεθόδους, και τεχνικές υλοποίησης εφαρμογών πολυμέσων καθώς και στην ανάλυση των τεχνολογιών που τις πλαισιώνουν. Ολοκληρώνοντας το μάθημα, ο φοιτητής θα είναι ικανός να συντάξει ένα πλήρες σχεδιαστικό κείμενο και να υλοποιήσει μια διαμεσική εφαρμογή χρησιμοποιώντας τεχνολογίες αιχμής.
α) Εγχειρίδια του μαθήματος:
- Κυριακουλάκος, Π., Καλαμπάκας, Ε. 2015. Η οπτικοακουστική κατασκευή. [ηλεκτρ. βιβλ.] Αθήνα: Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. Διαθέσιμο στο: http://hdl.handle.net/11419/5708.
- Bordwell, David & Thompson, Kristin (2004). Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου. Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
β) Συμπληρωματική βιβλιογραφία:
- Abbott, H. P. (2005). The Future of All Narrative Futures. In J. Phelan, & P. J. Rabinowitz, A Companion to Narrative Theory (pp. 529-541). Malden, MA: Wiley-Blackwell.
- Bertetti, P. (2014). Toward a Typology of Transmedia Characters. International Journal of Communication, n.8, (pp.2344-2361).
- Dena, C. (2009). Transmedia Practice: Theorising the Practice of Expressing a Fictional World across Distinct Media and Environments. (PhD dissertation, University of Sydney).
- Gambarato, R. R. (2013). Transmedia Project Design: Theoretical and Analytical Considerations. In Baltic Screen Media Review, n.1, (pp.80-100).
- Jenkins, H. (2006). Convergence Culture: Where Old and New Media Collide. New York: New York University Press.
- Kallas-Καλοδεροπούλου, Χ. (2006). Η τέχνη της επινόησης και της αφήγησης στον κινηματογράφο, 66 ασκήσεις και 1 μέθοδος. Αθήνα: Εκδόσεις Νεφέλη.
- Phillips, A. (2012). A Creator’s Guide to Transmedia Storytelling: How to Captivate and Engage Audiences across Multiple Platforms. New York: McGraw-Hill.
- Scolari, C. A. (2009). Transmedia Storytelling: Implicit Consumers, Narrative Worlds, and Branding in Contemporary Media Production. International Journal of Communication, n. 3, (pp. 586-606).
- van Wyngaarden, E. ( 2014, October 1). Transmedia Value Creation, The Paradigm Shift In Media. Transmedia desk, Training for trainers.
Συναφή επιστημονικά περιοδικά:
- International Journal of Communication.
- Convergence.
- International Journal of Art and Technology
- Leonardo