The
48th Annual Conf. of the Int. Society for the Systems Sciences (ISSS),
Monterey, CA, USA, 2004.
Analysis of the design of a framework supporting meaning processes in living and artificial systems.
Argyris Arnellos, Thomas Spyrou , John Darzentas
Department of Product and Systems Design Engineering, University of the Aegean, 84100, Syros, Greece
Γνωσιακές θεωρίες που εξηγούν πως παράγεται η έξυπνη συμπεριφορά και η έξυπνη πράξη, έχουν χρησιμοποιηθεί ως βάση για τη σχεδίαση και την υλοποίηση έξυπνων τεχνητών συστημάτων. Παρόλο που είναι ευρέως αποδεκτό ότι η έννοια της αυτόνομης, έξυπνης δράσης αποτελείται από τουλάχιστον τις έννοιες της πρόθεσης, της αναπαράστασης, του νοήματος και της πληροφορίας (Collier, 1999), φαίνεται ότι οι συσχετίσεις τους καθώς και η λειτουργική ενεργοποίησή τους εκτός ή εντός του συστήματος, έχουν ως αποτέλεσμα διάφορες θεωρίες νόησης και αλληλεπίδρασης. Το πρόβλημα συνήθως επικεντρώνεται στην ανάγκη χρήσης αναπαραστάσεων για την επεξήγηση και παραγωγή νόησης ή στην μη αποδοχή μιας σκληρής, πλήρως καθορισμένης και στατικής έννοιας της αναπαράστασης αντί μιας περισσότερο ακαθόριστης και δυναμικής. Η διαφορετική χρήση του όρου αναπαράσταση οδηγεί σε διαφορετικά θεωρητικά πλαίσια που αναλύουν και μοντελοποιούν τη νόηση, όπου οι έννοιες της πρόθεσης, του νοήματος και της πληροφορίας υιοθετούν ένα διαφορετικό λειτουργικό και επεξηγηματικό ρόλο.
Μέχρι στιγμής, οι κύριες θεωρητικές προσεγγίσεις είναι η κλασική cognitivist (Fodor, 1975), (Newell, 1980) και η connectionist (Smolensky, 1988), η etiologically evolutionary (Milikan, 1984), (Dretske, 1988) και η dynamic (van Gelder, 1998). Όλες χαρακτηρίζονται από εγγενή όρια όπως η αδυναμία τους να λάβουν υπόψη και το χαμηλό και το υψηλό επίπεδο νόησης ή τις διάφορες ενδιάμεσες καταστάσεις (το symbol-grounding πρόβλημα και το frame πρόβλημα) (Harnad, 1990, 2001) (Harnad, 1993) και όλες αντιμετωπίζουν ένα θεμελιώδες πρόβλημα αδυναμίας συνυπολογισμού της ανάδυσης αναπαραστάσεων με ένα καθαρά φυσικό τρόπο, καθώς και άλλα σχετιζόμενα θέματα (Bickhard, 1993, 2001), (Christensen, 2004).
Η εργασία αυτή προτείνει έναν πλαίσιο από το χώρο της συστημικής θεωρίας που φαίνεται να κάνει θετικά βήματα προς την αντιμετώπιση των παραπάνω δυσκολιών, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τις βασικές έννοιες της νόησης συμπεριλαμβάνοντάς τες σε ένα anticipative και αλληλεπιδραστικό περιεχόμενο του χώρου της πληροφοριακής δυναμικής.
Το προτεινόμενο πλαίσιο αξιοποιεί στοιχεία από το κυβερνοσημειωτικό μοντέλο του Brier (Brier 2001) και προσπαθεί να υποστηρίξει την επαναδόμηση των βασικών νοητικών εννοιών (πρόθεση, αναπαράσταση, νόημα, και πληροφορία) σε ένα δυναμικό, και εξελικτικό πλαίσιο. Αναλύονται τα βασικά συστατικά του πλαισίου και οι δυναμικές σχέσεις τους και προτείνεται το πλαίσιο ως μια λύση προς την κατεύθυνση της ανάδυσης των νοηματικών δομών στον άνθρωπο αλλά και στη μηχανή.