Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
x
Υπεύθυνος Μαθήματος: Ιωάννης Ξενάκης
Κωδικός Μαθήματος: 3254
Διδακτικές Μονάδες: 6
Μονάδες ECTS: 6
Είδος: Υποχρεωτικό (Υ)
Εξάμηνο: 03 (Χειμερινό)
Ώρες: 6 ώρες εργαστήριο

Το εργαστηριακό μάθημα σχεδίασης Στούντιο 3 του δεύτερου έτους, βασικό στόχο έχει την εισαγωγή στην δημιουργική, μεθοδολογική και πρακτική της διαδικασίας της σχεδίασης κατά το πρώτο στάδιο της σχεδιαστικής διαδικασίας, του ιδεασμού, και μέσω της συνεργασίας σε σχεδιαστικές ομάδες.

Σκοπός του μαθήματος είναι η εξάσκηση των φοιτητών, μέσω της συνεργατικής σχεδιαστικής διαδικασίας, σε βασικές έννοιες της σχεδίασης με έμφαση στην δημιουργική και μεθοδολογικά τεκμηριωμένη σχεδίαση κατά το στάδιο του ιδεασμού για την αποτύπωση ιδεών στον δισδιάστατο και τρισδιάστατο χώρο με αναλογικά και ψηφιακά εργαλεία. Η μεταφορά και εφαρμογή βασικών γνώσεων που αποκτήθηκαν κατά το 1ο Έτος (Σχέδιο, Μεθοδολογίες Σχεδίασης, Συστημική Θεωρία, κτλ) κρίνεται σημαντική, και πραγματοποιείται μέσω της ανάλυσης, και μεθοδολογικής περιγραφής και διερεύνησης σχεδιαστικών περικειμένων.

Η ενδυνάμωση των γνωστικών διεργασιών και η άσκηση της τεχνικής και αισθητικής κρίσης αποτελούν βασική πρόθεση του μαθήματος και επιτυγχάνονται με την εκπαίδευση των φοιτητών στις βασικές έννοιες της σύνθεσης σχεδιαστικών προδιαγραφών και σχεδίων για την αποτύπωση σχεδιαστικών στόχων. Οι διαδικασίες της σχεδίασης διερευνώνται τόσο ως δημιουργικές και αναλυτικές μέθοδοι αλλά και ως εξορθολογισμένες πρακτικές για την διερεύνηση της δομής και της φόρμας του τεχνουργήματος, της διαδικασίας της κατασκευής συνθέσεων, της σημασίας της δυναμικής της πρότυπης μορφολογίας, αλλά και του χειρισμού των υλικών.

Βασικός στόχος του μαθήματος είναι επίσης η ανάπτυξη δεξιοτήτων στην αναπαράσταση των ιδεών στον δισδιάστατο και τρισδιάστατο χώρο με την επιλεκτική χρήση βασικών εννοιολογικών εργαλείων. Η αποτύπωση των ιδεών θα πραγματοποιείται μέσω αναλογικών και ψηφιακών εργαλείων τα οποία θα παρουσιάζονται και θα διερευνώνται μέσω ασκήσεων στο εργαστήριο (αναλογικό και ψηφιακό σε Η/Υ). Οι εργασίες δεν αποσκοπούν σε τελικό χρηστικό προϊόν αλλά, βάσει στόχου, στην αποτύπωση τελικού πρωτότυπου που ικανοποιεί τις προδιαγραφές που ετέθησαν στην περιγραφή του θέματος. Η σχεδιαστική διαδικασία προϋποθέτει την εξάσκηση σε διαφορετικά μέσα (παραδοσιακών και νέων) για την αποτύπωση των ιδεών. Η διερεύνηση των θεμάτων διεξάγεται μέσω σχεδίου, μοντελοποίησης, χρήσης τρισδιάστατων προγραμμάτων στον υπολογιστή, animation, φωτογραφία και διαφορετικών σχεδιαστικών τεχνικών.

  • Οι φοιτητές εισάγονται στην κατανόηση θεμάτων που αφορούν την επίλυση σχεδιαστικών προβλημάτων, η οποία δεν βασίζεται τόσο στη γενική δευτεροβάθμια εκπαίδευσή τους, αλλά υποστηρίζεται από επιστημονικά εγχειρίδια προχωρημένου επιπέδου. Επίσης, η διδασκαλία εμπεριέχει απόψεις που προκύπτουν από σύγχρονες εξελίξεις στην μεθοδολογική επίλυση προβλημάτων που αφορούν την σχεδίαση προϊόντων και συστημάτων.
  • Οι φοιτητές είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τον τρόπο σκέψης, τη γνώση για τη σχεδίαση και την κατανόηση που απέκτησαν με τρόπο αντίστοιχο του επαγγελματικού τους χώρου, ενώ αναπτύσσουν κριτικές και σχεδιαστικές ικανότητες που κατά κανόνα αποδεικνύονται με την ανάπτυξη και υποστήριξη σχεδιαστικών επιχειρημάτων και την επίλυση προβλημάτων στο πλαίσιο την επίλυση σχεδιαστικών προβλημάτων.
  • Μέσα από την μεθοδολογική προσέγγιση των σχεδιαστικών προβλημάτων αποκτούν την ικανότητα να συγκεντρώνουν και να ερμηνεύουν στοιχεία που εντάσσονται στην ανθρωποκεντρική σχεδίαση ώστε να αναπτύξουν και στην συνέχεια να διαμορφώνουν ένα εύρος πιθανών επιλογών για την αντιμετώπιση των εκάστοτε σχεδιαστικών ζητημάτων που αντιμετωπίζουν.
  • Οι φοιτητές είναι σε θέση να οργανώνουν πληροφορίες, να παρουσιάζουν πολλαπλές ιδέες, λύσεις σε σχεδιαστικά προβλήματα τόσο σε ειδικευμένο όσο και σε μη-εξειδικευμένο κοινό.
  • Η διδασκαλία στοχεύει να εισάγει τους φοιτητές στην ανάπτυξη των σχεδιαστικών δεξιοτήτων αλλά και στην απόκτηση γνώσεων, που τους είναι απαραίτητες ώστε να αντιμετωπίσουν πολύπλοκα σχεδιαστικά προβλήματα αναπτύσσοντας έτσι κατά ένα μεγάλο βαθμό την σχεδιαστική αυτονομία τους.  

 

Γνώσεις: Οι φοιτητές αποκτούν βασικές γνώσεις στην μεθοδολογική επίλυση σχεδιαστικών προβλημάτων, ενώ διαμορφώνουν τα πρώτα τους βήματα στην κριτική κατανόηση των σχετικών θεωριών και αρχών που διέπουν την σύγχρονη σχεδιαστική πρακτική.

Δεξιότητες: Οι φοιτητές αποκτούν βασικές δεξιότητες ενώ σταδιακά αποκτούν την δυνατότητα να οργανώνουν πληροφορίες, να παρουσιάζουν πολλαπλές ιδέες ως λύσεις σε σύνθετα και ανοιχτά και ασαφώς ορισμένα προβλήματα όπως είναι αυτά της σχεδίασης.

Ικανότητες: Οι φοιτητές, μέσω της εισαγωγής τους στις αρχές της συνεργατικής σχεδιαστικής διαδικασίας, εξασκούν ικανότητες που τους επιτρέπουν να διαχειρίζονται τεχνικές και σχέδια εργασίας, όπου απαιτείται καταμερισμός στην ανάληψη ευθύνης για τη λήψη αποφάσεων στα απρόβλεπτα σχεδιαστικά περιβάλλοντα.

(Εύδοξος):

  • Ulrich K., Eppinger S. (2015). Σχεδιασμός και Ανάπτυξη Προϊόντων (ISBN: 978-960-418-489-7)
  • Cross, N. (2006). Designerly Ways of Knowing. London, England: Springer. (ISBN: 9781846283017)

(Άλλη):

  • Jones, J. C. (1992). Design Methods (2nd ed.). USA: John Wiley and Sons.
  • Norman, D. A. (2013). The Design of Everyday Things: Revised and Expanded Edition (Revised Edition edition). New York, New York: Basic Books.

 

Συναφή επιστημονικά περιοδικά:

  • Design Issues
  • Design Studies
  • International Journal of Art & Design Education
  • The Design Journal
  • International Journal of Design